Bu makale, 18. yüzyıl uyanışçısı Jonathan Edwards’ın hayatını ve hizmetini şekillendiren 70 ruhsal ilkenin Türkçe çevirisidir.

Tanrı İçin Yaşanan Bir Hayat

Jonathan Edwards (1703-1758), 18. yüzyılın önde gelen Amerikalı teologlarından, uyanışçılarından ve Püriten vaizlerinden biridir. İlk Büyük Uyanış’ın (yaklaşık 1730 ile 1740 yılları arasında Amerika’da ortaya çıkan bir canlanma hareketi) merkezi figürlerinden biriydi; vaazları ve hizmetiyle sayısız hayata dokunarak Evanjelik Hristiyanlık üzerinde bugüne kadar süren bir etki bırakmıştır. Edwards’ın hayatı ve eserleri, Tanrı’ya olan sarsılmaz ve tavizsiz adanmışlığı ile gerçeğe duyduğu sevgi sayesinde değer görür.

“The Resolutions” (Kararlar), hayatının erken dönemlerinde yazdığı ve her hafta gözden geçirdiği bildirilen 70 yaşam ilkesinin bir listesidir. Kararlar 1-21, 1722 yılında 19 yaşındayken yazılmıştır; geri kalanlar ise sonraki yıllarda eklenmiştir.

Tüm insani zayıflıklarla birlikte Tanrı’nın lütfuyla Edwards’ın hayatını ve Tanrı’yla olan ilişkisini son nefesine kadar şekillendiren bu yaşam kuralları, bizim yaşamımız için de yol gösterici ilkeler ve ilham verici bir kılavuz olabilir. Ancak imanlı, bunlara sadece Tanrı Sözü’nün ona yüklediği gerekliliklerle uyumlu oldukları ya da Kutsal Ruh’un özel tanıklığı bunları ona teyit ettiği ölçüde bağlıdır.

70 Hayat Kararı

Tanrı’nın yardımı olmadan hiçbir şey yapamayacağımın farkında olarak, bu kararları O’nun isteğine uygun olduğu sürece, Mesih aşkına, lütfuyla yerine getirmem için O’na alçakgönüllülükle yalvarıyorum.

1. Karar verdim: Tüm ömrüm boyunca, zamanı hiç hesaba katmadan — ister şimdi isterse milyarlarca çağ sonra olsun — Tanrı’nın yüceliğine ve kendi iyiliğime, kazancıma ve zevkime en çok katkı sağlayacak olan her şeyi yapacağım. Aynı şekilde, genel olarak insanlığın iyiliği ve yararı için görevim olduğunu düşündüğüm ne varsa onu yapmaya kararlıyım. Karşılaşacağım zorluklar ne denli çok ve büyük olursa olsun, bunu yapmaya karar verdim.
   
   
2. Karar verdim: Bahsi geçen şeyleri geliştirmek amacıyla her zaman yeni yöntemler ve yollar keşfetmeye gayret edeceğim.
   
   
3. Karar verdim: Eğer bir gün düşer ve uyuşuklaşır, bu kararlardan herhangi birini tutmayı ihmal edersem, kendime geldiğimde hatırlayabildiğim her şeyden tövbe ederim.
   
   
4. Karar verdim: Canımda ve bedenimde, büyük ya da küçük hiçbir şeyi, Tanrı’nın yüceliğine hizmet etmiyorsa asla yapmayacağım; elimden geldiğince böyle bir şeyi ne kendim yapacağım ne de yapılmasına izin vereceğim.
   
   
5. Karar verdim: Zamanın tek bir anını bile kaybetmeyecek, aksine onu mümkün olan en verimli şekilde kullanacağım.
   
   
6. Karar verdim: Yaşadığım sürece, tüm gücümle yaşayacağım.
   
   
7. Karar verdim: Hayatımın son saati olsa yapmaktan korkacağım hiçbir şeyi asla yapmayacağım.
   
   
8. Karar verdim: Hem konuşurken hem de eylemlerimde, sanki benden daha sefil kimse yokmuş gibi, ve başkalarının işlediği aynı günahları işlemiş ya da aynı zayıflık veya kusurlara sahipmiş gibi davranacağım; ve onların kusurlarını bilmemin bende utançtan başka hiçbir duyguyu beslemesine izin vermeyeceğim, sadece kendi günahlarımı ve sefaletimi Tanrı’ya itiraf etmek için bir vesile olacaktır.
   
   
9. Karar verdim: Her fırsatta kendi ölümüm ve ölüme eşlik eden ortak haller üzerine derinlemesine düşüneceğim.
   
   
10. Karar verdim: Her bir acı hissettiğimde, şehitlik ve cehennem acılarını aklıma getireceğim.
    
    
11. Karar verdim: İlahiyatta çözülmesi gereken bir mesele aklıma geldiğinde, şayet koşullar engellemezse, hemen onu çözmek için elimden geleni yapacağım.
    
    
12. Karar verdim: Eğer herhangi bir şeyden gururumu veya boş kibrimi tatmin etmek gibi bir nedenle zevk alırsam, onu derhal bir kenara atacağım.
    
    
13. Karar verdim: Hayırseverliğe ve cömertliğe layık olan kişileri bulmak için sürekli gayret edeceğim.
    
    
14. Karar verdim: Asla intikam amacıyla hiçbir şey yapmayacağım.
    
    
15. Karar verdim: Akıl sahibi olmayan varlıklara karşı en küçük bir öfke kıpırtısına bile izin vermeyeceğim.
    
    
16. Karar verdim: Hiçbir şekilde, gerçek bir iyilik amacı dışında, bir başkasının onurunu az veya çok zedeleyecek kötü bir söz söylemeyeceğim.
    
    
17. Karar verdim: Ölüm döşeğine geldiğimde “keşke öyle ya da böyle yaşasaydım” diye dileceğim ne varsa işte böyle yaşayacagım.
    
    
18. Karar verdim: Her zaman, dindar anlarımda ve Müjde’nin hakikatleri ile öteki dünya hakkındaki en net fikirlere sahip olduğum zamanlarda en iyi bulduğum şekilde yaşayacağım.
    
    
19. Karar verdim: Son Borazan’ın çalmasına bir saatten fazla kalmadığını bilsem, o anda yapmaktan korkacağım hiçbir şeyi asla yapmayacağım.
    
    
20. Karar verdim: Yeme ve içmede en katı ölçülülüğü sürdüreceğim.
    
    
21. Karar verdim: Hiçbir zaman öyle bir şey yapmayacağım ki, eğer başkası yapsaydı, onu hor görmek ya da ona daha aşağılık gözle bakmak için kendime haklı bir gerekçe sayardım.
    
    
22. Karar verdim: Elimden ya da aklıma gelebilecek herhangi bir şekilde uygulayabileceğim tüm güç, kudret, dinçlik ve şiddetle, evet kendimi zorlayarak, öteki dünyada kendim için mümkün olan en büyük mutluluğu elde etmeye gayret edeceğim.
    
    
23. Karar verdim: Tanrı’nın yüceliği için, yapılması en düşük ihtimal gibi görünen kasıtlı bir eylemi sıkça gerçekleştirecek ve bunu orijinal niyetlerine, amaçlarına ve nihai hedeflerine kadar takip edeceğim; ve eğer Tanrı’nın yüceliği için olmadığını fark edersem, bunu 4. Karar’ın bir ihlali olarak kabul edeceğim.
    
    
24. Karar verdim: Ne zaman bariz bir kötü eylem işlesem, bu eylemi kökenine, yani asıl sebebine kadar geriye doğru izleyeceğim; ve sonra hem bir daha tekrarlamamak için özenle gayret edecek hem de onun kaynağına karşı tüm kuvvetimle savaşacak ve dua edeceğim.
    
    
25. Karar verdim: İçimde Tanrı’nın sevgisinden en ufak bir şüphe duymama yol açan o tek şeyin ne olduğunu dikkatle ve durmaksızın araştıracak; ve tüm kuvvetimi ona karşı yönelteceğim.
    
    
26. Karar verdim: Kurtuluş güvencemi azalttığını fark ettiğim şeyleri bir kenara atacağım.
    
    
27. Karar verdim: İhmalin Tanrı’nın yüceliği için olmadığı sürece, hiçbir şeyi bilerek ihmal etmeyeceğim; ve ihmallerimi sık sık gözden geçireceğim.
    
    
28. Karar verdim: Kutsal Yazıları öyle bir düzenlilik, süreklilik ve sıklıkla çalışacağım ki, net bir şekilde onların anlayışında geliştiğimi açıkça göreceğim ve idrak edeceğim.
    
    
29. Karar verdim: Tanrı’nın cevaplayacağını umut edemeyeceğim hiçbir şeyi dua saymayacağım, dua olarak geçiştirmeyeceğim veya bir duanın parçası olarak bile kabul etmeyeceğim; Tanrı’nın kabul edeceğini umut edemeyeceğim hiçbir şeyi de itiraf saymayacağım.
    
    
30. Karar verdim: Her hafta dinimde ve lütfun uygulamamda bir önceki haftadan daha üst bir seviyeye ulaşmak için elimden gelenin en fazlasını yapmaya gayret edeceğim.
    
    
31. Karar verdim: Hiç kimse hakkında, en yüce Hristiyan şerefine, insanlığa olan sevgiye, en derin alçakgönüllülüğe, kendi kusur ve eksikliklerimin bilincine ve Altın Kural’a tam anlamıyla uygun olmadığı sürece, hiçbir kötü söz sarf etmeyeceğim. Ve sıklıkla, herhangi biri hakkında bir şey söylediğimde, bunu titizlikle bu Karar’ın kriterlerine göre test edeceğim.
    
    
32. Karar verdim: Bana emanet edilene katı ve sağlam bir şekilde sadık kalacağım, öyle ki Özdeyişler 20:6’daki “sadık birini kim bulabilir” sözü benim üzerimde kısmen gerçekleşmesin.
    
    
33. Karar verdim: Başka yönlerden aşırı bir zarara yol açmadığı sürece, barışı sağlamak, sürdürmek, kurmak ve korumak için daima elimden geleni yapacağım.
    
    
34. Karar verdim: Anlatımlarımda asla saf ve yalın gerçekten başka bir şey söylemeyeceğim.
    
    
35. Karar verdim: Ne zaman görevimi yapıp yapmadığımdan o kadar şüpheye düşersem ki bu durum huzurumu ve sakinliğimi bozuyor, bunu kayda geçireceğim ve sorunun nasıl çözüldüğünü de yazacağım.
    
    
36. Karar verdim: Özel ve iyi bir gerekçem olmadığı sürece, asla kimse hakkında kötü konuşmayacağım.
    
    
37. Karar verdim: Her gece yatağa giderken, neleri ihmal ettiğimi, hangi günahı işlediğimi ve kendimi nerede inkâr ettiğimi sorgulayacağım; ayrıca her hafta, ay ve yıl sonunda da aynı sorgulamayı yapacağım.
    
    
38. Karar verdim: Rab’bin Günü’nde [yani Pazar günü] asla saçma, alaycı veya gülünç olacak hiçbir şey söylemeyeceğim.
    
    
39. Karar verdim: Bir eylemin doğruluğundan o kadar şüphe ediyorsam ki, sonra bunun manen doğru olup olmadığını düşünmeyi ve araştırmayı planlıyorum, o şeyi asla yapmayacağım — tabii eğer onu yapmamanın doğruluğundan da şüphe etmiyorsam.
    
    
40. Karar verdim: Her gece yatmadan önce, yeme ve içme konusunda mümkün olan en iyi şekilde davranıp davranmadığımı sorgulayacağım.
    
    
41. Karar verdim: Her günün, haftanın, ayın ve yılın sonunda kendime, “herhangi bir konuda nasıl daha iyi davranabilirdim?” diye soracağım.
    
    
42. Karar verdim: Vaftizimde gerçekleştirdiğim, kilise cemaatine kabul edilirken resmi bir şekilde yenilediğim ve 12 Ocak 1723 tarihinde yeniden büyük bir ciddiyetle yinelediğim Tanrı’ya olan adanmışlığı sıkça tazeleyeceğim.
    
    
43. Karar verdim: Bugünden itibaren ölene dek, hiçbir şekilde kendime aitmişim gibi davranmayacak, aksine 12 Ocak 1723 Cumartesi tarihli [günlük kaydımda] bulunanlara uygun olarak tamamen ve bütünüyle Tanrı’ya ait olacağım.
    
    
44. Karar verdim: Hiçbir eylemimin üzerinde dinden başka hiçbir amaç etkili olmayacak; ve en küçük bir ayrıntıda bile, dini amaç onu taşımadığı sürece hiçbir eylem bir anlam ifade etmeyecek.
    
    
45. Karar verdim: Hiçbir haz veya kedere, neşe veya hüzne, hiçbir duygu veya duygu derecesine ya da bunlarla ilgili hiçbir duruma, dine katkı sağlamadığı sürece asla izin vermeyeceğim.
    
    
46. Karar verdim: Babama veya anneme karşı en ufak bir huzursuzluk veya tedirginlik belirtisine asla izin vermeyeceğim. Bunun en küçük bir konuşma değişikliğinde veya göz hareketimde bile etkilerini göstermesine müsaade etmeyeceğim; ve buna özellikle ailemizin diğer üyeleri konusunda da dikkat edeceğim.
    
    
47. Karar verdim: İyi, evrensel olarak tatlı ve hayırsever, sakin, barışçıl, kanaatkâr, rahat, şefkatli, cömert, mütevazı, uysal, alçakgönüllü, itaatkâr, nazik, çalışkan ve gayretli, yardımsever, dengeli, sabırlı, ılımlı, bağışlayıcı ve samimi bir mizaca en uygun olmayan ne varsa, onu azami gayretle reddedeceğim; ve her zaman böyle bir mizacın beni yönlendireceği şekilde davranacağım. Her hafta, böyle yapıp yapmadığımı titizlikle inceleyeceğim.
    
    
48. Karar verdim: Ruhumun durumunu sürekli olarak, en büyük titizlik, özen ve en sıkı denetimle inceleyeceğim ki Mesih’e gerçekten bir ilgim olup olmadığını kesin olarak bileyim. Öldüğümde, bu konuda pişman olacağım bir ihmalim bulunmasın.
    
    
49. Karar verdim: Eğer elimden gelirse, asla bu hale girmeyeceğim.
    
    
50. Karar verdim: Gelecek dünyaya vardığımda en iyi ve en ihtiyatlı olduğunu düşüneceğim şekilde davranacağım.
    
    
51. Karar verdim: Şayet sonunda cehenneme mahkum edilsem “keşke öyle yada böyle yapmış olsaydım” diye dileyeceğimi düşündüğüm ne varsa, her açıdan öyle davranacağım.
    
    
52. Yaşlı kişilerin, hayatlarını yeniden yaşasalar nasıl yaşayacaklarını sık sık söylediklerini duyarım. Karar verdim: Şayet yaşlılığa ulaşırsam “keşke böyle yapmış olsaydım” diye dileyeceğimi düşündüğüm ne varsa, işte o şekilde bir hayat süreceğim.
    
    
53. Karar verdim: Aklımın ve ruhumun en iyi ve en mutlu halinde olduğum her fırsatı, ruhumu Rab İsa Mesih’e teslim etmek, O’na güvenmek ve sığınmak ve kendimi bütünüyle O’na adamak için kullanacağım, ki Kurtarıcım’a güvendiğimi bilerek kurtuluşum konusunda güvenceye sahip olayım.
    
    
54. Karar verdim: Bir sohbet sırasında herhangi bir kişi hakkında övgüye değer bir şey duyarsam, eğer bunun bende de övgüye layık olacağını düşünürsem, o eylemi taklit etmeye gayret edeceğim.
    
    
55. Karar verdim: Cennetin mutluluğunu ve cehennemin işkencelerini zaten görmüş olsaydım nasıl davranmam gerektiğini düşünüyorsam, o şekilde davranmak için var gücümle gayret edeceğim.
    
    
56. Karar verdim: Ne kadar başarısız olursam olayım, kendi yozlaşmışlıklarımla olan mücadelemden asla vazgeçmeyecek ve en ufak bir gevşeklik göstermeyeceğim.
    
    
57. Karar verdim: Felaketlerden ve sıkıntılardan korktuğumda, görevimi yapıp yapmadığımı inceleyek ve yapmaya karar vereceğim; ilahi takdiri neyi takdir ederse etsin, elimden geldiğince yalnızca görevimle ve günahımla ilgileneceğim.
    
    
58. Karar verdim: Konuşmalarımda hoşnutsuzluk, sıkıntı ve öfke içeren her türlü tavırdan kaçınmakla kalmayıp, aynı zamanda sevgi, neşe ve iyilik dolu bir tutum sergileyeceğim.
    
    
59. Karar verdim: Kötü huyluluğa ve öfkeye en çok kışkırtıldığımda en iyi huylu şekilde hissetmeye ve davranmaya çalışacağım; evet, böyle zamanlarda, başka açılardan dezavantajlı olsa ve normalde düşüncesizce görülse bile, iyi huyluluğumu göstereceğim.
    
    
60. Karar verdim: Ne zaman duygularım en ufak bir düzensizlik göstermeye başlasa, içimde en ufak bir huzursuzluk veya dışımda en ufak bir düzensizlik hissetsem, o zaman kendimi en titiz denetime tabi tutacağım.
    
    
61. Karar verdim: Aklımı dinden tamamen ve sabit bir şekilde adanmaktan uzaklaştırdığını gördüğüm o uyuşukluğa asla boyun eğmeyeceğim; bu durum için ne gerekçem olursa olsun (örneğin uyuşukluğumun beni yapmaya eğilimli kıldığı şeyin en iyi seçenek olduğu, vs.).
    
    
62. Karar verdim: Asla görevimden başka hiçbir şey yapmayacağım; ve o zaman Efesliler 6:6-8’e göre, “herkesin yaptığı her iyiliğin karşılığını Rab’den alacağını” bilerek bunu “insanlara değil, Rab’be hizmet eder gibi gönülden” yapacağım.
    
    
63. Varsayalım ki, dünyada her dönemde sadece bir tek kişi tam anlamıyla gerçek bir Hristiyan olsun — her yönüyle doğru niteliklere sahip, Hristiyanlık her haliyle gerçek ışıltısıyla parlayan, hangi açıdan ve hangi kimlikle bakılırsa bakılsın üstün ve sevimli görünen biri... Karar verdim: Kendi dönemimde o tek kişi olmak için nasıl davranmaya çabalasam, işte tam olarak öyle davranacağım.
    
    
64. Karar verdim: Elçi’nin söz ettiği “sözle anlatılamaz iniltileri” (Romalılar 8:26) ve Mezmur yazarının bahsettiği “içimi tüketen özlemi” (Mezmur 119:20) deneyimlediğimde, bunları var gücümle destekleyeceğim; arzularımı içtenlikle dile getirme konusunda çabalamaktan ya da bu içtenliğin tekrarlarından asla usanmayacağım.
    
    
65. Karar verdim: Hayatım boyunca bunu büyük ölçüde yapacağım: yani sahip olabileceğim en büyük açıklıkla, tüm yollarımı Tanrı’ya bildirecek ve ruhumu O’na açacağım; tüm günahlarımı, ayartılarımı, zorluklarımı, üzüntülerimi, korkularımı, umutlarımı, arzularımı ve her şeyi, her koşulu (Dr. Manton’ın Mezmur 119 Üzerine 27. Vaazı’na uygun olarak).
    
    
66. Karar verdim: Görevim farklı bir şekilde davranmamı gerektirmediği sürece, her yerde ve her toplulukta daima lütufkâr ve hayırsever bir görünüm, davranış ve konuşma biçimi sergilemeye çalışacağım.
    
    
67. Karar verdim: Her sıkıntıdan sonra, onlardan ne kadar faydalandığımı, ne gibi iyilikler elde ettiğimi ve ne kadar daha fazlasını elde edebileceğimi sorgulayacağım.
    
    
68. Karar verdim: Kendimde bulduğum tüm zayıflıkları veya günahları kendime açıkça itiraf edeceğim. Eğer dinle ilgili bir durumsa, tüm meseleyi Tanrı’ya da itiraf edecek ve gerekli yardımı isteyeceğim.
    
    
69. Karar verdim: Başkalarının yaptığını gördüğümde, “keşke ben yapmış olsaydım” diye dileyeceğim ne varsa her zaman onu yapacağım.
    
    
70. Konuştuğum her şeyde bir nebze iyilik bulunsun.